Tegenslagen, iedereen krijgt met ze te maken. Van kleine (hooguit irritante) tegenslagen tot enorme dompers waardoor de moed je in de schoenen zakt. Herkenbaar voor iedereen, maar hoe ga je er nou eigenlijk goed mee om? We vragen het aan Milan de Koff, die als waterpolokeeper maar al te goed weet hoe je met tegenslagen omgaat.

Bij waterpolo krijgen keepers veel doelpunten tegen. Waarom wilde jij dan keeper worden?

Ik vind keepen het mooiste onderdeel van waterpolo. Waarom? Ik ben er goed in, dat maakt het leuker. Het is een geweldig gevoel als je een bal tegenhoudt waarvan niemand dat meer verwacht. Dat je kunt presteren en echt wat betekent voor het team.

Aan de andere kant krijg je wel een rotgevoel als je een makkelijke bal mist. Zeker als dat in de laatste minuten gebeurt en je daardoor gelijkspeelt of verliest. Dan ben ik na de wedstrijd een uur bloedchagrijnig, soms zelfs de hele avond. Vroeger was dat nog erger. Toen kon ik dagen op alles, iedereen en mezelf boos zijn. Nu hoor ik bij de oudere jongens en kan ik beter relativeren en dingen laten gaan. Het helpt om erover te praten.

Hoe ga jij om met het verliezen van een grote wedstrijd?

Ik kwam bij mijn club SVH toen het team net was gepromoveerd. Dan weet je dat het een lastig seizoen wordt, maar het is gelukt om in de competitie te blijven. Ik speel alles en heb aardig wat krediet opgebouwd. Zelfs als ik een blunder maak in een belangrijke derby, wordt mij dat wel vergeven. Een nederlaag haalt mij dan niet uit mijn flow.

Bij Oranje is dat anders. Sowieso staat er internationaal meer druk op een wedstrijd. Ik ben tweede keeper en als ik erin mag, wil ik absoluut bewijzen dat ik het kan. Ook als de wedstrijd allang is gespeeld. Ik win dan bij wijze van spreken liever met 10-0 dan met 15-1.

Bij je club lig je altijd in de basis, maar bij Oranje zit je veel op de bank. Hoe is dat?

Als we ons kwalificeren voor de Olympische Spelen in Tokio, gaan er twee keepers mee in de selectie. Er zijn er nu vier. Eelco Wagenaar is bij ons de onbetwiste nummer één en daarom is het mijn doel om achter hem de beste te zijn.

Heel eerlijk: ik voel de concurrentie niet zo. In de eerste plaats omdat het op de trainingen gezellig is, we zijn geen concurrenten maar collega’s. Na Eelco vind ik mijzelf de beste keeper en ik heb ook meer ervaring dan de anderen. Ik maak me er dus niet zo druk om, behalve toen ik overtraind was. Daardoor miste ik deze zomer alle wedstrijden en zat ik niet bij de selectie voor de EK-kwalificatie.

Kun je omschrijven wat overtraindheid met je doet?

Sinds mijn zestiende zit ik bij Jong Oranje of Oranje. Na het seizoen train je dan heel veel samen. Die trainingen heb ik altijd als zwaar ervaren, maar dit jaar voelde het aan het begin van de zomer echt niet goed. Ik sliep slecht, had veel hoofdpijn en kreeg last van allerlei oude blessures. Ik bleek overtraind te zijn.

Artsen leggen de vergelijking met een burn-out, maar dan voor topsporters. Bij een burn-out hebben mensen het vaak mentaal te zwaar, waardoor ze ook fysieke pijn krijgen. Bij overtraindheid is het andersom. Fysiek ben je op en daardoor moet je met alles stoppen. Je kunt niet met de rest trainen en daar krijg je mentaal last van. Alsof iedereen tikkertje speelt en jij niet bent uitgenodigd.

Wat kun je aan zo’n tegenslag doen?

Als je eenmaal overtraind bent, kun je heel weinig meer. Ik zat thuis en kon en mocht niets. Een kleine wandeling was al vermoeiend en ik verveelde me kapot. In het begin maakte ik mezelf gek door alleen maar te denken aan wanneer ik me weer goed zou voelen. Gelukkig kreeg ik veel steun van vrienden en familie.

Normaliter train je in de zomer bij Oranje tien keer per week, en dan anderhalf tot twee uur per training. Nu trainde ik nog maar drie keer per week en ik kwam niet verder dan een half uurtje heel rustig baantjes zwemmen. Als ik fit ben zwem ik op hoog tempo zo een kilometer, maar destijds was ik na twee baantjes helemaal verzuurd. Dat was ontzettend taai, maar die frustratie moet je loslaten. Met elk stapje progressie kreeg ik weer hoop.

Lees ook onze blog over omgaan met verandering.

Je bent nu weer helemaal fit. Ben je bang dat het straks weer misgaat?

Nee. Als het komt dan komt het, je kunt er weinig aan doen. Met waterpolo kun je altijd een bal op je vinger krijgen en zo je vinger breken. Ga je dan niet spelen zodat je dat voorkomt? Natuurlijk niet. Veel ligt buiten je macht en ik kijk daar op een positieve manier naar. Op een laconieke manier zeg ik ‘ik zie wel wat er gebeurt’.

Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen?

De zomer was een verschrikkelijke periode, dan valt er weinig te genieten. Natuurlijk is het jammer dat ik het zomerprogramma heb gemist, maar het is gebeurd en geweest. Nu heb ik het voordeel dat ik de normale dagen beter kan waarderen. Ik heb mijn oude niveau bijna terug en het gaat goed in de competitie. Ik zie de toekomst heel positief in.

Wil je Milan de Koff en de rest van de waterpoloërs volgen, bij voorspoed en bij tegenslagen? Houd dan waterpolo.nl in de gaten. Je kunt uiteraard ook terecht op Facebook, Twitter en Instagram.

Deze reeks verschijnt in aanloop naar de Olympische Spelen van 2020 in Tokio. Vorig maand spraken we met Lars Gottemaker over discipline. Volgende maand weer een editie. Foto’s: Waterpolo.nl/Beeldboot/Gertjan Kooij